Dagelijks worden zo’n 55 miljard berichten, 4,5 miljard foto’s en 1 miljard video’s verstuurd via berichtenplatform WhatsApp. Vele worden gesierd door gezellige emoji’s: een beeld zegt immers meer dan duizend woorden. De top drie bestaat uit drie lachende gezichtjes, met tranen of hartjes in de ogen. Gelukkig is er digitaal nog genoeg reden tot optimisme.
Afgelopen jaar bracht WhatsApp een nieuwe reeks emoji’s uit om gesprekken treffender te maken waar woorden tekortschieten. Met plaatjes van een stelletje van hetzelfde geslacht, een beenprothese, een knoflookbol en een onderbroek met een druppel menstruatiebloed stimuleerde Facebook taboedoorbrekende conversaties.
En dan is er de WhatsApp-wapencollectie, die ik het liefst bij groepsapps gebruik als er honderd keer heen-en-weer wordt geappt over een werkreünie. ‘Alleen reageren als je kan graag.’ Alsnog reageert de helft dan met ‘ik kan niet, echt superjammer, maar heel veel plezier’ en andere triviale informatie die het niveau van een Libelle-forum niet haalt. Zelfs de gekruiste zwaarden doen dan geen recht aan mijn irritatiegraad.
Tot voor kort dacht ik dat rouwkaarten en trouwkaarten waren gevrijwaard van de mobiele wereld. Voor grote gebeurtenissen gebruik je traditionele offlinekanalen. Het geluksgevoel of verdriet bij het openen van de envelop voor een bruiloft of afscheid voelt rauwer en echter aan.
Een kaart in je kamer staart je nog uren aan, gewild of niet. Met een tikkeltje weemoed vermoed ik dat het digitale omslagpunt voor ook deze gebeurtenissen dichterbij is dan we denken. Er zijn al vele diensten die digitale (t)rouwarchieven of een sociaal digitaal nalatenschap verzorgen.
Een tijdje geleden liet een vriend een digitale trouwkaart zien. Nieuwsgierig hing ik over zijn beeldscherm en scrollde naar beneden. Het was een e-mail met hierin een Google-formulier geplakt. Ik herkende het formulier nog maar al te goed uit de tijd dat ik als Google-werknemer mijn beschikbaarheid opgaf voor een massage.
De trouwkaart was opgemaakt in een zwart achtergrondje met Arial-letters in een kant-en-klaar thema. Het deed me denken aan een tevredenheidsenquête van een kabelaar. De tekst bestond uit ‘Kom je / Neem je een plus 1 mee / Eet je mee’ en een vriendelijk ‘Bedankt voor je deelname’ als afsluiting. Het was zonder twijfel de minst romantische bruiloftsinvitatie ooit.
De toekomst van onze levensgebeurtenissen? Losgetrokken van alle emotie, maar efficiënt, dat wel. Als techfan laat ik deze digitale oplossing even aan mij voorbij gaan. Ik geef de voorkeur aan een tastbare herinnering op papier.
Verschenen in FD op 3 januari 2020