Verreweg mijn coolste collega’s bij Spotify Londen waren degenen die de relaties met artiesten en platenlabels onderhielden. Zij paradeerden door de gangen met gitarist Slash, speelden potjes pingpong met zangeres Dua Lipa en regelden wiet voor de zusjes van de band Haim. Er hing een zweem van mysterie omheen en ik keek ze vanaf mijn stabureau met een bewonderende blik aan.
Voor festivaltickets en vip-plekken bij concerten moest je bij hen zijn, ze wisten altijd wel wat te regelen. Toen Coldplay een privéconcertje in de kantine gaf, hingen vrouwelijke collega’s en ik bedelend aan hun bureaus of ze alsjeblieft konden regelen dat ze het nummer ‘The Scientist’ zouden spelen.
Het bezoeken van concerten is een must voor platenlabels, om zo nieuw talent te ontdekken en aan te voelen hoe het publiek reageert. Avond aan avond struinen Artist & Repertoire-managers concertzalen af. Maar net als in andere industrieën verschuift ook hier de aandacht naar onlinedatabases. Populariteit en interactie kunnen ook gemeten worden van achter een beeldscherm.
Net als in andere industrieën verschuift ook bij platenlabels de aandacht naar onlinedatabases.
YouTube speelde hierin een belangrijke rol. Het platform maakt directe interacties met fans mogelijk, en maakt nieuwe data beschikbaar. Handig voor artiesten en hun managers om in te schatten welk liedje het publiek in Amsterdam of Brussel het mooiste vindt. Of te begrijpen waar nieuwe fans vandaan komen, of wat een goede supportact zou zijn. Niets baanbrekends, totdat een robot de hitlijsten domineert. Een kwestie van tijd, al jaren muziek wordt er muziek gecreëerd op basis van AI.
Vorige week opende in Los Angeles Snafu Records zijn deuren, ‘een platenlabel uit de 21e eeuw’, dat talent van morgen wil ontdekken op basis van cijfers en ratings. Het wil de muziekindustrie democratiseren en ‘de onbekende zangeres uit Indonesië’ een kans geven, door met algoritmes de populariteit van onbekende artiesten op muziekplatforms en sociale media te analyseren.
Een data-analist zal samenwerken met het talent en de producent om nummers te maken op basis van uitgebreide songanalyses. Waarom is ‘Sorry’ van Justin Bieber een hit? En Taylor Swifts ‘Shake it Off’? Door diepgaande metingen kan vervolgens een nieuw nummer geproduceerd worden, dat deze hitcomponenten meeneemt.
Of dit een groter effect zal hebben dan Stock, Aitken en Waterman, het Britse producenten- en schrijverstrio uit de jaren tachtig dat verantwoordelijk is voor honderden hits, valt nog te bezien.
Mijmerend hoop ik wel dat de coole platendudes en -dudettes nog lang kunnen paraderen door kantoorgangen. Dat aanzicht gun ik iedereen.
Gepubliceerd in het Financieele Dagblad op 19 februari 2020