Beste buren,
Veel dank voor de zoveelste Post-it met ‘Don’t put those in the hallway, please’ erop. Plastic vuilniszakken staan in de weg. Het trappenhuis met het mooie tapijt, de Bentley onder de vloerbekleding, wordt vol en vies hierdoor. Ik herinner me nog goed dat jullie na weken huisberaad deze hoogpolige variant kozen in een turquoise kleur. Wat waren jullie ermee in je Britse nopjes. En nu zitten er vlekken op. Door mijn toedoen.
Excuses buren – dat mijn ranzige renschoenen al dagen een smet op jullie magische tapijt leggen. Een smet op jullie luxe vijfsterren-bestaan. Jullie denken vast dat het wat slijk uit Hyde Park is. Dat stukje park bij de vijver bij Kensington Palace is inderdaad wat modderig door die recente, niet ongewone regenval. Helaas is het geen blubber wat er tussen de groeven van mijn sportschoenen kleeft. Het is as. As van de 71 mensen die, zoals jullie weten, omgekomen zijn bij de brand in de Grenfelltoren, een paar kilometer verderop.
Ongetwijfeld hebben jullie over deze gruwelijke massacrematie gelezen, maar aangezien onze huidige communicatie niet verbaal gaat, geef ik per schrift nog even een samenvatting. Tientallen medestedelingen zijn deze week levend verbrand in de nacht van 14 juni. Tweeënhalve mijl van ons parmantige Victoriaanse huis, tweeënhalve week voor aanvang van Wimbledon.
Ook al wonen zij niet boven of naast ons, toch noem ik ze buren, met onze huizen slechts tweeduizend stappen van elkaar verwijderd. Onze buurtjes hadden zeker geen mooi hoogpolig tapijt, maar ze waren oh zo blij dat hun achterstallige flat vorig jaar werd gerenoveerd. Zoals jullie wellicht in The Guardian lazen, die ik elke dag op jullie deurmat zie liggen, renoveerde de gemeente op aanhoudend protest de sociale woning. Voor sprinklers was geen geld: dat zou £1150 per flat kosten, in totaal £138,000. Een magere jaarbonus voor de gemiddelde Londense bankier zoals jullie zoon, maar niet binnen het budget van onze deelgemeente Royal Borough of Kensington Chelsea. Er werd bezuinigd op gevelisolatie en door de gebrekkige kwaliteit ervan kon een hongerige Lucifer toeslaan.
Lieve buren – de afgelopen dagen heb ik de ex-bewoners van de toren aan kleding en voedsel geholpen. Het stelt natuurlijk niets voor ‘in the bigger scheme of things’ en mijn geweten is er niet brandschoner op. Alsof ze zitten te wachten op de Primark-truien, Clarks-schoenen en casinobrood met plakjes Cheddarkaas die ik met andere vrijwilligers sorteer en uitdeel op Ground Zero in de chique postcode W11.
Nogmaals excuses voor de overlast die de vuilniszakken veroorzaakten, ik zal ze op mijn kamer zetten. En sorry voor deze lange brief, het paste niet op een geel plakpapiertje.
Groet,
P.S. Mochten jullie kleding over hebben, zet het alstublieft voor mijn deur.
